Showing posts with label Anupam Das Babakon. Show all posts
Showing posts with label Anupam Das Babakon. Show all posts

Sunday, 27 November 2016

ওভতনি - Anupam Das Babakon

ওভতনি -------------------------------------------- দেৱদাৰুৰ ফেৰেঙনিত লাগি ৰৈ অাছে জোনটো পাহৰণিৰ পথাৰ খান্দি মই অাকৌ চুই চাওঁ হেৰোৱা সময়ৰ চেচোঁৰ দেৱদাৰুৰ ফেৰেঙনি হয় মোৰ কেটেপাখন জোনটো বাটলুগুটি ভাঙি চাওঁ নেকি সোৱঁৰণিৰ খেজুৰ গছত ওলমি থকা জীৱনৰ মাটিৰ কলহ?

Sunday, 20 November 2016

UNTITLED - Anupam Das Babakon

২৫ জুন, ২০১৬ (অনুপম দাস) দুন্দুভি বজাই পাৰ হয় এপাল ডাৱৰ বুকুত কঢ়িয়াই জুই আৰু এসাগৰ পানী গুপগুপীয়া গৰমৰ বিজ্ঞাপন আওঁৰাই থিয় হৈ থাকে এটা থিয় দুপৰীয়া জুৰুলি জুপুৰি হোৱাৰ হেঁপাহত অাকাশ ধিয়াই

Monday, 14 November 2016

জীৱন বাটৰ তিতা মিঠা-Anupam Das Babakon




+++জীৱন বাটৰ তিতা মিঠা+++
@অনুপম দাস@
স্হান:গণেশ ঘাট ,তেজপুৰ
এনেই ম'বাইল লিৰিকি বিদাৰি বেঞ্চত বহি আছো।সমুখত তিনিজন কুমলীয়া ডেকাই কথা পাতি আছে।প্রতিটো বাক্য কাণত পৰিছেহি মোৰ.....
----প্রিন্সে নতুন পালচাৰ 220 এখন ল'লে বে' !
,,,,,জানো..ভাই কিন্তু ইমান টকা ক'ত পাই হাঁ?
-----মাকে দিয়ে আকৌ
,,,,,মাকে ক'ৰ পৰা পাই ?
-----চৰকাৰে কিবা মাটি ল'লে ৰাস্তা বনাবলৈ..তাৰে টকা পালে
,,,,,বাহ!বিচাৰিলে পইছা দি দিয়ে
লাক দেই(অবাইচ)
-----হি হি নিদি পাৰে ? মোৰ চামনত মাকৰ ডিঙিত চেপা মাৰি ধৰিছিল এদিন সি..
,,,,,,হা হা আগতে মাক দেইৰী ফার্ম
আছিল ,এতিয়া এ টি এম হ'ল
মোৰ মনটো খং আৰু ঘৃণাৰে ভৰি পৰিল।কি অধঃপতন নতুন চামৰ।
হঠাতে এটা ল'ৰা থিয় হ'ল।
---মই যাও দে
,,,,ৰ না বে অলপ টাইম
-----নাই নাই যাওঁ দে..মাক টেবলেট খুৱাব লাগে অ'..জানই নহয় চব মোৰ ওপৰতে..
,,,,অঁ।যা যা তই
হঠাতে মোৰ মনটো মুকলি মুকলি লাগি গ'ল ...ভালৰ সংখ্যা এতিয়াও কমা নাই সমাজত
ভালে বেয়াক জিকিব নিদিয়ে কেতিয়াও..
মইও জানো
আপুনিও জানে
LikeShow More Reactions
Comment

Tuesday, 1 November 2016

এদিন মই আপোনাৰ চহৰলৈ যাম-Anupam Das Babakon

PUBLISHED IN THE ASSAMESE DAILY 'DAINIK ASSAM' ON 9TH OCT "এদিন মই আপোনাৰ চহৰলৈ যাম' A POETIC MASTERPIECE BY SO TALENTED ANUPAM DAS BABAKON

Anupam Das Babakon
1 hr
দৈনিক অসমত প্ৰকাশ পাইছিল ন অক্টোবৰত ৷ মই কবিতা ভালপোৱা বন্ধুবান্ধৱীলৈ আগবঢ়ালো ৷
আশাকৰো ভাল পাব ৷
এদিন মই আপোনাৰ
চহৰলৈ যাম
===============
স্ফটিকৰ দৰে টলমলাই থকা
উজ্জ্বল দিন এটাত
মই সেই প্ৰাচীন চহৰলৈ যাম
নিজকে লৈ ব্যস্ত থকা মানুহবোৰৰ মাজত
মই পদব্ৰজে ভ্ৰমণ কৰিম
মৰা শেলুৱৈয়ে ক’লা কৰা
শিলৰ তোৰণবোৰ
মই হিচাপ কৰি চাম
গণি চাম আঙুলিৰ মূৰত
বিধস্ত মন্দিৰৰ দুৱাৰ মুখলৈকে থকা
খটখটীবোৰ
খোজকাঢ়ি ভাগৰ লাগিলে
জিৰাবলৈ বহিম
অ’ত ত’ত পৰি থকা মূক শিলাখণ্ডত
হয়তো আপুনি মোক দেখিব পাৰে
সভ্যতাই কোঙা কৰা নীৰৱ গ্ৰন্হাগাৰত
অথবা
বিশাল নদীয়ে এৰি যোৱা
মৰা বালিৰ মাজত
য’ত মই বিচাৰি থাকিম
আপোনাৰ চহৰৰ মাত
পকা থেকেৰাৰ দৰে বেলিটো
পাহাৰৰ সিপাৰে সৰি নপৰা লৈকে
মই ঘূৰি ফুৰিম
আপোনাৰ চহৰত
অকলে অকলে