এতিয়া নিজক নষ্ট কৰিয়ে ভাল লাগে,
আৰু আপেক্ষা কৰি ভাল লাগে
অন্তিম যাত্ৰাৰ সমভাগি হবলে।
কেতিয়াবা কেতিয়াবা মোৰ
বুকুৰ আগ্নেয়গিৰিত ভূমিকম্প হয়,
আৰু কপে অবুজন বুকু দেহ মন।
অন্ত নোহোৱা এজাক চটফটনিেয়
সদাই পুৰি মাৰে মোৰ বাস্তৱক,
জ্বলি শেষ নোহোৱা জুইকুৰাই
বাৰে বাৰে পুৰে বুকুৰ আধা সিজা মঙহ।।
No comments:
Post a Comment